kesin bir halt yemiştir ve arka sıradan sınıf kapısına doğru yürürken anarşizmin dadını almıştır. artık onu bu sistemin kölesi olmaya ikna edemezsiniz.
bu noktada sizlen bi anımı paylaşmak istiyorum:
biz dersteyken okula belediye başkanı gelmiş. müdür muavini sınıfa daldı. -gerçekten daldı saygısız adam.- "norali gel burıya" dedi. belediye başkanı beni çağırtmış. tuttu beni başganın önüne dikti. meğersem başganı eli boş göndermeyelim diye iş eğitimi dersinde yaptığımız ebru lardan birini hediye etmişler, o da benimkiymiş. başgan sen mi yaptın bunu yavrum dedi, aferin dedi. çok teşekkür etti, gitti. bir ay sonra da okula gelip çok lazımmış gibi bana plaket verdi. hala saklıyorum bu plaketi.
şimdi diyorum ki keşke reddetseydim. anarşizmi bi yerinden yakalamış olurdum. hatta "benim iznim olmadan size hediye etmişler. resmimi geri alabilir miyim ?" deseydim, ah ulan diyebilseydim;
nobeli reddeden sarte gibi hissederdim. çok büyük havam olurdu.
