Sen benim "Aşk'erim'din.."
Oysa simdi artik yoksun.. Bana yoklugunu lutfettigin icin aslinda sana tesekkür etmeliyim. Cünkü artik beni sürekli aglatan, sevgime zerre kadar inanmayan, aska yabanci, oysa adinin manasi "yürek" olan, bakislarinda okunan tek sey "sevmek" olan bir adamdin... Gittin.
Seninle askerlik yaptim ben be... Dis görüntümü sürekli degistirmeye calistin, modern ol dedin biraz, kestir su saclarini, giyim tarzini degistir.. Bir gün bile sözünden ciktim mi senin? Esin dostun dügününe gitmedim, ablamla hastaneye gitmedim, babama utanmadan seni cok sevdigimi ve senden baskasiyla evlenmeyecegimi söyledim. Biliyordun oysa, bizim buralarda ayiptir babaya böyle seyler söylemek!
Ailene kendi ailem kadar deger verdim. Her kandilde, her bayramda, her sevindirici ve üzücü durumlarda arayip sordum... Dilerim Allah'tan, ailene hic deger vermeyen bi kizla evlenesin. "seviyorsan mutlulugunu istersin".. Ama ben seni sevmiyorum, mutlu olma. simdi senin modern, cok güzel, harika ses tonu olan, "tam istedigin gibi" bir sevgilin vardir... Bunlarin hicbiri umurumda degil, dedim ya tek istegim, benim gibi "sözünden cikmayan ve ailene deger veren biri olmasin", yeter. Söyleyeceklerim bu kadar degil ama sen bunlarla yetin .. Bana hakaretlerinden sonra tek yaptigim "hoscakal" demek olmustu sana... Icimde kalanlar agirlik yapti affet. Tekrardan hoscakal yalanci.
