42.
-
MEHMETÇiK'E KASiDE
Ey milletimin lâhzada halkettiği ordu!
Baktın ki bütün bir vatan elden gidiyordu,
Boğdun coşarak düşmanının gayzını kanda
Derler ki, esaret denilen halka cihanda
Bir geçti mi hür boyna, asırlar kıramazmış
Bir secde eden, bir daha baş kaldıramazmış
Ancak sen o zinciri söküp kırmayı bildin;
Cicikten geniş alnınla ne taptın, ne eğildin
Dünyâ seni sehpâya çekerken gözü bağlı;
Mağlûbu o gün gördü cihan gaalib edalı...
Bir taştı, fakat, benliğin en sonra kabından
Sarsıldı cihan kükremiş arslan gazabından.
Çarpıştın ölümlerle, boğuştun heyecanla;
Şildin kara gözlerden akan yaşları kanla!
Memnun kapanır gözlerim ölsem de vatanda;
Mademki cihan neş'eli, mademki bu anda
Seyretmede bir kaafile Türk ordularından
Şarkın ebedî fecrini izmir sularından!
