buhranlı bi sohbetten geldim şimdi. çoğunlukla benim konuştuğum bir sohbet, hani konuşmak insanı açardı??? yalan...
insan dediğin oksijen israfından ibaret. dostoyevski yada cemil meriçle aynı gezegende yaşadığımıza inanmak zor. bilmiyorum, yaşamak için mi geldim dünyaya öğrenmek için mi??? bir şeyleri yaşamadığımı, eksik kaldığımı hissetmeme karşın onların ne olduğuna dair fikrim yok. eğlenmek mi???? aptalların inandığı bir hayal. çoğunun eğlence dedikleri başkasını taklitten ibaret. kalabalık boşluk demek. boş kalabalıklara şehir diyoruz. düşünmeden yaşayana insan. hani hayvandan en büyük farkımız düşünmemizdi lan???? yalan....
arada insanlardan nefret ediyorum ama bi yandan onlara ihtiyacım olduğu fikri düşündürüyor beni. neden yaşıyorum??? üzerinde numaralar bulunmayan bir çarkıfelek oyunu mu hayat??? neden oynadığını ve sonucunu bilmeden sadece oynadığın için eğlendiğin basit bir oyun???? peki öyleyse diğerleri nasıl eğleniyor, benim bilmediğim bi formülü keşfetmiş gibi???? yanından geçerken kaldırımda bekleyen masum yüzlü kadın ''100 lira'' diyor saatine ''pazarlık yok...'' yüzündeki ifadeye bakıyorum, hala masum. insanlık benzer bir masumiyet ardına sığınıyor. okumak için mi geldim??? yaşamak için mi???
görüyorum ki değer levhası 10 senede bi değişen toplumda doğruyu aramak abes. diğer insanlara bakmak mide bulantısı. bugün otobüste yanımda oturan saçları dik kırmızı parlak gözlükleri olan çocuk salak lakin doğrusu salak olmak mı?, bilmiyorum.
kendi varlığımdan muzdarip bir şekilde diğerlerinden utanarak ömür sürüyorum.
