Başkasıyla konuştuğu öğrenildiğinde sinirlenilen an değil, sözlerinin gülüşünün ellerinin sesinin kokusunun sürekli etrafında olduğunu düşündüğün andır.
Biriyle tanışırsın, bakarsın onun gibi gülmüyor, hoşlanamazsın
Başkasıyla tanışırsın, kokusu farklı, sarılmak aynı hazzı aynı güveni vermiyor, uzaklaşırsın
Ötekiyle denersin, eksik var yani tamamlamıyor seni, amaan yaaa diyerek onu da geçersin.
Oysa insan karşısındakini ona benzediği için değil başka güzel özellikleri için sever. Gözleri güzeldir mesela bak bak doyamazsın, içi güzeldir güvenirsin, eğlencelidir iyi vakit geçirirsin.
Zaten sonra hepsi unutuluyor, özlemeye alışmışken unutulan dahi var önemli olan unutmak istemek. Kimse bir başkasının kendisinin hayatına o denli nüfuz etmesine izin vermemeli.
