osmanlı, bilindiği üzere yayılmacı bir politika izliyordu. fethettiği yerlerdeki mala mülke el koyuyordu. düzen o zamanlar böyle işliyordu. ne zamanki batı coğrafi keşifler ile dünyanın farklı noktalarını keşfettiler, osmanlı toprağı üzerinden mal taşımak yerine denizden götürmek gibi yöntemleri keşfettiler. rönesans ve reform yaptılar. işte o zaman osmanlı sıçtı kavuğuna. ekonomisi çöküşe girdi. batı, kilisenin etkisini azalttı. matbaayı kullandı. gelişti. osmanlı ise 300 küsür sene din icabı matbaayı kullanmadı. bu matbaayı kullandırmayan akılsızlara ne demeli? bu şeyhülislamlar değil miydi dini yanlış yorumlayan, kendi çıkarına göre yorumlayan?
devamında batı sanayi devrimini yaptı. osmanlıda tık yok. neden?
nedeni şu: kaderciliğe, şükretmeciliğe alıştırılmış, saraydan dışlanmış bir türk halkı vardı osmanlıda.
tabi ki kaderin yeri vardır. şükürün de yeri vardır. ama kötü şartlarda yaşayan halkı susturmanın yegane yolu buydu: onları uyuşturmak.
müslümanlar teknolojik ve bilimsel açıdan geridedir. üretip tüketmeyi değil üretmeden tüketmeyi benimsemiştir. ilaç işindeki bir amerikan şirketi araştırma geliştirme için 5 milyar dolara kadar bütçe ayırmaktadır. devlet değil bu şirket. ona rağmen o kadar para. peki bizde ne var? bir borç yumağı. boynumuzda batının tasması.
müslümanlar arasında ilerleme konusunda yakın tarihte sadece bir atatürk geçmiştir bu diyarlardan.
onu da anlamadı ya bu odun kafalı siyasetçiler ve onların takipçisi olan halk.
hala müslümanlar yıkanmış beyinlerini temizleyememiştir tam anlamıyla.
şii ile sünni aynı dinden olmasına rağmen, amerikanın oyunu olduğunu hiç düşünmeden birbirlerini katletmekteler.
batı ise, plazalarından bu manzarayı keyifle izlemektedir.
