boşanmanın çocuklar üzerine etkileri tamamiyle aileleriyle alakalıdır. boşanmış olup çocuğundan ilgisini eksiltmeyen nice ebeveynler var , aksi daha sık görülse de.
işe şuradan başlayacağım; öncelikle çocuğa bu konuya yorum yapma hakkı verilmiyor nasıl olsa biz evlendik biz boşanıyoruz peydahladığımız aramızda git gel yapsın modunda genellikle boşanan çiftler. O işler öyle olmuyor işte. neyse bu çok uzar gider burasını pas geçiyorum. şunu söylemeliyim ki ebeveynleri boşanan çocuklarda büyüdüklerinde güven ve öz güven problemi kesinlikle oluyor. ya karşısına çıkana güvenemiyorlar sallantılı ve şüpheci bir şekilde ilişkiye başlıyorlar kıskanıyorlar, paranoya yaşıyorlar ya da sanki anne/babasının eksikliğini ona veremediği değeri başkasında bulmuşcasına ilişkiye sıkıdan sıkıya tutunuyorlar, karşısındaki ilgi gösteren sevgiliye tapar hale geliyorlar. yani ya evlenip muhteşem bir yuva kuruyorlar ailesinin ona veremediklerini çocuğuna fazlasıyla vermenin peşinde koşturuyorlar ya da güvensizlik yaşadıklarından insanları deniyorlar daldan dala bu da karşı taraftan bakanların gözünde bu yollu, nerden geldiği belli bunla olmaz ambiyansı yaratıyor. nedense hiç kimse o çocukluğundaki masumiyetin neden çökertildiğini kırılganlıklarının nedenini dönüp de öğrenmek istemiyor. herkes bir ön yargıyla gelmiş gidiyor.
şu su götürmez bir gerçektir ki aileler anlaşamıyorsa sırf çocuklar kötü etkilenmesin diye bir arada kalıyorlar ve ortaya psikolojisi bozuk bireyler türüyor iyilik yaptıklarını sanıp çocuklarına köstek oluyorlar. oysa ki ayrılsalar o çocuk düşe kalka zaten bu hayatı öğrenecek, bir yerlerde eksikliği bile olsa sağlıklı bireyler yetişecek hırslı çocuklar olacaklar ailesinin ne yaptığına iyice bakarak onlar aynı hataya düşmeyecekler güçlü bir birey kalacaklar. etkileri yok etmek bu olayları yaşayan çocukla ilgilidir.
