hüzünlü bir olay. her bir insan öldüğünde yüzlerce kayıp masal bırakır arkasında. gerçekleşmemiş hayaller, hiç bilinmeyen hayal kırıklıkları, söylenememiş sözler, ödenmemiş kredi kartı borçları..
ağıtlar, gözyaşları, her yıl bayramlarda mezarınız başında ağlayan bir kadın.
bazen bu dünyaya miras bıraktığınız pislikler çıkar gün yüzüne, artık saklayamıyor olmanızdan dolayı. temizlemek yine sevdiklerinize düşer. ne olursa olsun, sizin yarım kalan işinizi tamamlamak bile onun için bir rahatlama olacaktır.
bazen de arkanızda mutlu , iyi insanlar, zenginlikler bırakırsınız. sevdikleriniz sürer bu iyiliğin sefasını. ama belki kendini sizin pisliğinizi temizlerken hissettiği kadar mutlu hissetmeyecektir, "o da burda olsaydı" diyip hüzünlenecektir.
zaman, elbet. herşeyin ilacı. sabahları denize oturan sis gibi, hızlıca kaybolacak hatıranız. ruhunuz, hafif bir rüzgara kapılıp, dağılıp gidecek o an. ve gerçekten ölmüş olacaksınız.
gün gelir, bir sohbette adınız geçer öyle üstün körü. sizi hiç tanımamış görmemiş torununuzun torunu merak eder, "acaba nasıl biriydi" diye.
gök yüzünde o ana kadar görülmemiş bir yıldız parlar hafiften. ve sonra kaybolur.
