öncelikle esas suçlunun cehalet olduğu içler acısı olaydır. söz konusu şahıs ruhsal sağlığı bozuk bir kadındır ve sürekli denetim altında olması gerekmektedir. olay esnasında orada olsak ve tam da yapmak istediğimiz gibi onu dovsek tekmelesek bile o sonradan bunları hatırlamayacaktır. asıl suçlu yakalandıktan sonra teslim edildiği ailesidir. akli dengesi yerinde olmayan bir insan başı boş bırakılamaz, tek başına sokaga gonderilemez. hastalık farkedildigi an tedavisine bakılmalıdır çünkü ruh sağlığı yerinde olmayan bir insan cok feci şeyler yapabilir ve bunları kontrolsüz güçle yapar biz buna halk arasında deli kuvveti diyoruz. bir kez o eyleme karar verdikten sonra durdurulması zordur. Iki küçük melegi ezerek öldürdüğü gibi bir insanı bir bebeği hatta kendini de oyle vahşice katledebilir. öte yandan nasıl kanser olmak bizim kontrolümüzde değilse, ruh hastası olmak da yine bizim kontrolümüzde değildir. o kadının ailesi, onu öyle yalnız başına sokaklara salmak yerine tedavi ettirmeliydi. ayrıca o kadın yakalandiktan sonra da bir ruh sağlığı merkezine yatirilmaliydi. cezai ehliyeti olmaması cinayet islemeyi bırakacağı anlamina gelmez çünkü. şimdi ailesine teslim edildi ve sokaklarda tehlike sacmaya devam edecek.
ordan bakınca katili savunuyor gibi görünmüş olabilirim. akıl hastalığıyla cok yakınımdan biri sayesinde tanıştım. bir kadındı, bir anneydi ve normalde bırakın öldürmeyi, bir hayvanı ve ya insanı yanlışlıkla incitse ağlayan biriydi. ama aklını kaybettiği dönemlerde kendi evladını öldürme teşebbüsünde bulundu defalarca ve hayvanlara zarar verme eğilimi de oluştu. sabırla ve inançla savastik bu illetle. bir an olsun yalnız bırakmadık ve şimdi tamamen iyileşti o dönemleri hatırlamıyor.
minik melek kedilere cok ağladım orada olup onları kurtarabilmeyi diledim ciğerim yandı ama o kadın için de içimden birşeyler koptu, keşke bu kadar gerizekali bir sistem olmasaydı, keşke ailesi böyle cehalet içinde olmasaydı keşke o kadın hastaneye yatsaydi bir ihtimal de olsa sağlığına kavussaydi ve keşke o minik bebek kedilerin hiç canı acimasaydi... keşke, keşke, keşke ...
