yazarların bir fotoğraf misali hatırladığı en eski olaylardır.
gözümde bir foto var. kuzenim bize gelmiş babam dışarıda odun kırıyor ben de küçük 3 tekerli bisikletimdeyim. kuzen beni itiyor sokakta. tek bu foto.
komşumun çocuğu ve arkadaşım caner, babası cemil amcanın sony erriccson telefonunu göstermişti onların bahçede. hani şu tuşları kapak gibi şeyle kapanan efsane telefon. ve caner lerde atari vardı kuş vurma oyunu ve silahı ile vurmuştum annesi ayşe teyze de gülmüştü falan. akşam hava kararıyordu.
tv de hugo vardı. hugo böyle tren yolunda gidiyordu sağa sola dönüyordu falan çok eski bir oyun olsa gerek, çünkü o oyunu bir daha sonraları yayınlann hugo ve tolga abide görmedim.
bu anlattıklarımın zamanını tarihini hatırlamıyorum. ama belki ondan daha eski olabilecek şeyler var hatırladığım.
31 aralık 1997 gecesi. tv de kanal d reklamı vardı gene yılbaşında bilmem ne ödül dağıtıyorlarmış. mehmet ali erbil yine reklamlarda. ben de o gün camın önündeyim. tek bir kare halinde bu olay da. bursa'da yaşıyoruz ve yağmurlu bir yılbaşı akşamı vardı. saat 9 civarlarıydı.
bir de 11 ocak 1998. küçük kardeşim doğmuş, annem babam ve dayım sabah 10 gibi eve gelmişti. kapı açılınca uyandım baktım beyaz bi kundak. dedim baba kim bu, hastaneden bebek aldık da geldik demişti. kıskançlık olsa gerek 2. bi kardeş daha gelince 'ulan bir tane varken 2 oldu bunlar' diyip camın önüne gitmiştim gene. günlerden 11 ocak 1998 ve yine yağmur yağıyor bursa'da.
bu olaylardan sonra 1999 ocak'ına ve 17 ağustos depremine kadar nerdeyse pek birşey yok zihnimde.
