2010 yılında daha üniversite 3.sınıf sıralarındayken beni buradan deşifre etmiş canım arkadaşım.
bir gün yan yana arka sırada konuşurken -hep arka sırada otururdu- bana "linguist sensin değil mi?" demesini unutamıyorum.
istanbul üniversitesi hayef sıralarında beraber vakit geçirdiğimiz, aynı hocalardan ders aldığımız, beraber mezun olduğumuz, çoğu zaman kavga ettiğimiz, bazen aylarca küs kaldığımız -hep benim gereksiz triplerimden kaynaklanıyor- ama gene de konuşmayı en çok sevdiğim arkadaşım...
ve...bugün saçma salak bir sebepten dolayı moralimin çok bozuk olduğu bir anda beni arayıp istanbul'da olduğunu söylemiş ve "görüşelim istiyorsan" dediğimde "görüşelim tabii" karşılığını aldığımda beni çok mutlu etmiştir.
beni şu vakte kadar o hiç üzmemişken ve ben ne desem "tamam linguist" demişken ben niye betamax'ı bu kadar üzmüşüm diye düşünüyorum bazen. hep çocukluk işte...bazen aylarca konuşmayıp selam bile vermediğim halde bana hep katlanabilmiştir. gerçek arkadaşlık bu olmalı. iyi ki varsın arkadaşım.
okuldan mezun olduktan aylar sonra kalınan yerden devam etmeye çalışmak insana hep dokunsa da...zamanın geçtiğinin farkına varmak biraz bizi yıpratsa da..."we are getting older without seeing each other" desem de her seferinde...aradaki mesafelere rağmen hatta geçen zamana rağmen bana hep değer verdiğin için ve hep ama hep bana katlandığın için çok teşekkür ederim arkadaşım, iyi ki varsın, iyi ki yer etmişsin hayatımda...
