yazar hakkında bilgi butonuna basıyorum bazen. dün, evvelki gün, bir- iki hafta önce yazmışsa mesele yok, ama yıllardır yazmadığını, sözlüğe uğramadığını görünce içime bir ıssızlık çöküyor. sözlükte kimseyi tanımam etmem, ama birisinin daha orada olmadığını anlamak bana kasvet veriyor. bellediğim bazı yazarlar var, bir ümit bakıyorum arada bir, dönmüşler mi diye, döneni görmedim.
öğrenciyken de bu ıssızlığı hissederdim. yaz tatili haydi haydi de, daha kısa tatillerde bile, sömestr, beş-altı günlük bayram araları falan, herkes pür telaş okulu terk ettiğinde artlarından iç sıkıntısı ile bakakalırdım. sanki, hepimiz bir daha bir araya gelemeyeceğiz gibi. evet,sınıfı en son ben terk ederdim hep.
askerlikte de oldu bu. bitsin diye can attığım askerlikte, terhis günü geldiğinde bir türlü ayrılamamıştım. saatlerce o birlik senin bu birlik benim dolanmıştım.
