Güneşli bir günde sokakta dolaşıyordum. Aniden bir şey beni karanlığa doğru çekti. Mezarlık gibi bir yerdeyim ama mezar değil. Her yerde kuyu var birçok...
Zall'ı gördüm, kalemimi almış toprağı kazıyor. O benim kalemim, kalemimi ver diyorum. Sıkboğaz ediyorum. Çıt yok. Birdenbire bozuk bir sesle "vermicem vermicem benim değil mi vermicem" demeye başladı. Tırstım!
Kapkara giyinmiş adamlarda var birbirinin aynı. Kuyuları kontrol ediyorlar. Çıkanı düşürüyorlar amk. Çıkmak isteyen çok, çıkan yok. Zall'a napıyorsun la bu kuyulara diyorum. Şu içiyorum diyor. (zıkkım iç, hiç diyemedim tabi)
