Şu an tamda o durumdayım. Ne yapmam gerektiğini tam kestiremiyorum ama gitmem gerektiğine inanıyorum. Bunu düşünme sebeplerim şunlar; ilgisizlik, onun gözünde saydamlaştığımı düşünmem. Yaklaşık bir buçuk yıldır birlikteyiz fakat sanki onun kırk yıllık karısıymışım gibi davranıyor. Heyecanı bitti sanırım, ilgisi yok bunları dile getirdiğimde düzeltmeye çalışmak yok aksine dile getirdiğim için sıkıntılı insan olarak adlandırılan da benim. Beni sevdiğini biliyorum ve ben gerçekten seviyorum ama ikinci planda olmak son derece canımı sıkıyor bu özensizlik beni mutsuz ediyor. Kendimi değiştirmeyi bu tarzı kabullenmeyi denedim ama çok seven biri için bu kadar özensizlik çok zor. Düzelir mi bilinmez ama şu süreçte dur demezse, severken gideceğim. Sonradan pişman olmaktan onu başkasıyla görmekten de çok korkuyorum ama başka şansım var mı ki? Yok galiba.. işte severken gitmek her zaman öyle keyfi durum değildir ve sadece sevmeyen kişinin yaptığı bir eylem de değildir.
