bu girdi (entry) aradan birkaç ay birkaç yıl geçince sinema meraklısı veya onun eskilerde kalmış bir filmindeki performansını görüp de kimmiş hakkında biraz bilgi edineyim diyen boş vakti bol vatandaşlar haricinde kimse tarafından okunmayacak. hiçlikten gelip hiçliğe gidiyoruz. söylediğimiz sözler, yaşadığımız anılar, bıraktığımız eserler, edindiğimiz beceri ve diplomalar, tüm kurumlanma ve böbürlenmelerle birlikte kabir çukuruna giriyor. SÖZLERimiz LEVHi MAHFuzun karanlık deliğinde hesabı yeniden sorulmak üzere emiliyor.gelecekte bu girdiyi okuyanlar bilemeyecekler ama dün bir seçim vardı. seçim sonrası hüseyin peyda'nın kıza öröyin yükleyin deyişine benzer bir ifadeyle, politikacının biri o sansar bakışlarıyla rakip düşünce ve siyaset dünyasının leşkerlerine öğütler vererek inceden de dalga geçti. böyle adamların bir ırz düşmanı misali dünyaya tırnaklarını geçirdiği bir ahvalde kendi hiçliğinin,aczinin idrakine varan kişilerin her şeyin manasız olduğunu düşünüp intihar etmeleri anlaşılır bir durum. ben de eğer inançlı olmasam, gideceğim yerde bu yaratıkları görmeyeceğimi bilir ve hayatıma son verebilirdim. bu tür güzel insanlar içlerinde hiç bitmeyecekmiş gibi yanan bir eksiklik duygusuyla yaşar, tebessümlerinin ardında bile bakışlarında sezilen bir hüzün olur. rahmetli metin oktay da öyleydi şimdi aynı çelik mavisi hüznü nejat işler'de de görüyorum. meğer, robin williams'ta da varmış. her şeye rağmen hayat güzel diyemeyeceğim, bu kadar acıya ve belaya düçar olanlardan utanırım ama yine de ağzım kan içinde, yediğim yumruktan dolayı safram dışıma çıkmış bir halde, kötüye inat ayağa kalkıp, ölüm saati gelip çatana değin yaşamaya devam ederim. hoşçakalın öğretmenim..
