pişmanım, fazlasıyla pişmanım. bedensel mutluluk uğruna ruhsal mutluluğumdan vazgeçtiğim için pişmanım. hayatımda tanıdığım en temiz, en saf, bana en çok değer veren, en güzel kızı kaybettiğim için pişmanım. ayrılmamızdan 3.5 ay geçmesine rağmen köpek gibi özlemekten ve bir şey yapamamaktan pişmanım. o saçma salak sözleri söylediğim için pişmanım. sesini duyamamak, yüzünü görememek, tenine dokunamamak ne kadar acı bir şeymiş. her gün içmeyi denedim, her gün sevişmeyi denedim yine de unutamıyorum aksine sanki daha da aklıma geliyor o, bal'ım. üniversiteye yeni başladığımda sırf o'nunla zaman geçirmek için her ay 13 saat yol çekmenin verdiği heyecanı, fiziksel yorgunluğa tercih etmeyi özlediğim için pişmanım. belki de en büyük hatam, bu acımasız hayattan O'nu korumaya çalışırken kendimden koruyamadığımın farkına varamamamdı. bunun acısını o'nu görmek istediğim söyleyip cevap alamayarak da çıkardım sağolsun. velhasıl özlüyorum köpek gibi bal.
