kasetlerle genel başkanlar gönderilen, binbir alavere dalavereyle sürekli içten darbe yapılmaya çalışılan, en basit bir belediye meclisinde bile kendi içlerinde didişmeden duramayan partilerin geleneksel reflekslerine alışmış kişiler için çok ilgi çekici olan savaş biçimidir. elbette hala bu tarz entrikalarla bir şeylerin başarıldığı partileri destekleyenler, milletten başka hiçbir güvencesi olmayan bir partinin başına eski liderin bizzat kitleyi memnun edecek ve desteğini sürdürmesini sağlayacak birini getirmesinin mutlak gerçeklik olduğunu kavrayamayabilir.
erdoğan'ın tek adamlığının, diktatörlüğünün eleştirilebileceği en başlıca alan olan ak parti'nin içişlerini güç savaşları falan diye lanse etmek ise muhaliflerin içinde bulunduğu kötü duruma işaret etmektedir. zira ak parti'nin içinde 'erdoğan'a rağmen' diye bir şeyin olamayacağı, çünkü teşkilatın ezici çoğunluğunun yalnız erdoğan'a bağlı olduğunu bilmek için biraz araştırma ve gözlem yeteneği gerekmektedir. ne çeşit hamleler çeviriliyor olursa olsun, erdoğan'ın ağzından kimin adı çıkarsa o başbakan olacaktır. erdoğan da kitleyi tanıyan liderlerin gelmiş gelmiş en ama en iyisi olduğu için, seçmeni en çok kime güvenecekse onu seçecektir.
