mühim olan tabii ki iç güzelliktir ama dış güzelliğin yanıltıcı olduğu da su götürmez bir gerçek. çoğumuz, bazı insanları sırf dış görünüşten ibaret sanıp ya tanıma gereksinimi duymuyoruz ya da tanımak için can atıyoruz. bu yolda nasıl insanları kaybettik kim bilir.
düşünsenize; hepimizin dış görünüşü aynı olsa. ruhumuz, hobilerimiz, fobilerimiz, düşüncelerimiz vb. özgün olsa sadece. kimse kimseye ön yargıyla yaklaşmasa, gerçekten tanımaya çalışsa. dış görünüş olarak değil de iç görünüş olarak eleştirsek birbirimizi. işte bence ancak o zaman, o saf duygularla doğru insanımızı bulabilirmişiz gibi geliyor. belki de dünya çok daha yaşanılası bir yer olurdu.
