eskiden okunmaya değer şeyler vardı, dostlar vardı.
anlamaya, dinlemeye açık, öğrenmeye hevesli insanlar vardı.
mücadele vardı; iki entryde bir çaylak olmak vardı.
birer birer yitip gitti dostar, kalmadı o güzel insanlar.
artık okuyan yok, düşünmeye ihtiyacı yok kimsenin.
mücadelenin anlamı yok.
bize... ihtiyaç yok.
ticari amaçlarla tıka basa doldurulmuş, niteliksiz niceliğe emanet bırakılmış bu dingonun ahırında, 30 lira yevmiyeli trollerle amaçsızca dalaşıp durmak mı? yoksa diğer fosiller gibi sözlüğün mişli geçmiş zamanında kalmak mı?...
ikinci seçenek çok daha cazip, çok daha huzur verici geliyor bana.
artık eminim.
gittin diye kızacaklar var bilirim... sen gönlünü ferah tut arkadaş.
savunmaya uğraştığın şeylerin onuru, muhattabının ulaşamayacağı kadar yüksek ve temizdir.
ne zaman ki namusuna göz dikilir; onu savunma yeri buralar değildir.
ne kaybederiz ki?
özlenebilecek her şeyi, zaten özlemedik mi?
