- acizliğimizi ve bir hiç olduğumuzu pahalı elbiseler, güzel kokular, renkli aksesuarlar ile birbirimizden saklamaya çalışmamız kadar kötü bir şey olabilir mi bir insan için..
- olabilir tabii ki.. etrafına bir bak. içinde oturduğumuz betonlardan gökyüzünü doyasıya seyredemiyoruz. 3-5 taneden fazla yıldız görmek için tatile çıkmamız gerekiyor. insanları f tipi cezaevlerine mahkum etmesinler diye çabalarken kendi ev tipi cezaevlerimizde yaşamak için kira, kredi ödeyip hem bedenimizi hem de hayallerimizi onlarca yıl ipotek ediyoruz. tatile çıkmak içi çalışıp bir haftalık iznimizi sıcak kumlarla, yakıcı bir güneş arasında geçiriyoruz ve bunun maalesef özgürlük olduğuna fena halde inanmış durumdayız.
- hayattan fena halde sıkılmış fakat bu sıkılmış halimize alternatif üretmek gibi bir çaba içerisine girmeden, küfür ederek, homurdanarak yaşayıp gidiyoruz.
- usul usul ve büyük bir sıkıcılıkla ölüyoruz. bir daha hiç olmayacağımız halde hiçbir şey yapmadan, bir iz dahi bırakamadan sadece nefes alıp veriyoruz.
- çaba yok. amaç yok. hayallerinin peşinden gitmek yok çünkü hayal kurmak yok.
- birkaç kuşak sonra bir hiç olmak için, hiç hatırlanmayacağını bilerek yaşamak zorundayız.
- hatırlanmak için yaptığımız tek şey çocuk.
- evet onu da sıkılmamak ya da birlikte sıkılmak için yapıyoruz. gerisi tamamen evrimsel..
