mevzu bahis insansa gerisi teferruattır. varlık problemi asıldır kuzum, vatan dediğin de bu bağlamda teferruattır. kafamızda yarattığımız imgelere şişirilmiş manevi payeler yükleyerek tali olanı asıla çeviriyoruz. bayrak da, adına vatan dediğiniz toprak parçası da hepsi bize hizmet etmek için vardır, biz varsak anlamlıdır. isterseniz 70 milyon şehit verelim vatan için, sonra memlekkette tek bir adam kalmasın. neye yarar o vatan. adını dahi telafuz edecek birisi yoksa, üzerine basacak, kokusunu duyacak, sövecek, görecek, üzerinde sevişecek adam yoksa neye yarar ulan vatan. vatan vatan diye inlediğiniz nedir. az biraz killi, az biraz alüvyonlu, ucundan humuslu, yer yer kireçli. üzerine basıp çiğnediğin topraktır ve sırf sen üzerine basabilesin diye vardır. mühim olan candır, asıl olan yaşamaktır. toprak; ölüyorsam eğer, çekemiyorsam sigaradan bir nefes daha ciğerlerime, yayılamıyorsam çimenlere dilediğimce, karışıyorsam içine ve bedenimi yiyorsa binbir mahlukat büyük bir şevkle neye yarar. vatan beni teferruat olarak görüyorsa eğer ve kendisi kafamda yarattığım ve tek amacı bana hizmet etmek olan bir imge ise ve bensiz anlamsız insansız manasızsa eğer, neden ondan gayrı herşey teferruat oluyorda o dünyanın merkezine konumlanıyor. neden popülist vatan millet nutukları hamasetle yoğrulunca bu kadar kolay yutuluyor ve yutturuluyor kof milliyetçi lokmalar.
