iyi insan mefhumunun kişiye göre değiştiğini düşünmesem de çokçalarınca iyi bilinen şahısların davranışları bana yapmacık gelir. onların iyi olmalarını sağlayan tavır ve konuşmalarında benim alıcılarımı ısıran, suni gelen bir taraf vardır. ola ki bunlar kahir ekseriyetle çevresinde sevilen, sözü dinlenen kişiler de olsa. ben kendi içimde ısrar ve inatla, haklı çıkmamı sağlayacak davranış ve ikircikli,ikiyüzlü tavırlarının zuhur etmesini beklerim. umumiyetle de beni haksız çıkarmazlar. sait faik'in sinagrit baba hikayesinde olduğu gibi.
kimi insanları da kendimden iyi gördüğüm halde Allah'ın onlara hadi ismiyle neden tecelli etmediğini merak eder dururum. davranışları makul, tutarlı, sevgileri dengede, nefretten pay almamış, olgun kadın ve erkekler. neden alınları secdede değil ve vahyin aydınlığına karşı kayıtsız duruyorlar. sonra anlar gibi olurum. onların kusursuzluğa varan iyiliklerinde kendi içine kapanma, başkalarını hakir görüp de kendi yüksek idealarıyla dolu dünyalarına sokmama gibi bir egoizm var. bir miskinlik bir nihilizm hali. bulunduğu cemiyete bir faydası olmayan, tohum verme derdi taşımayan, hoş kokulu ama tatsız bir meyve gibi.
