ozellikle korkuluk yoksa insana kafayi yedirtecek fobidir.
bir ogrencim ile cati katinda calisiyoruz, ders icin yukari cikip asagi inmek kabus. otizmli cocuk ve yasi kucuk ve yaklasik 15 basamakli merdivende korkuluk yok. bu sebeple korku dolu dakikalar yasatiyor insana. hayir kendimi gectim kucucuk yavrucak, kucagima alip da indiremem duseriz filan.
cocukla iniliyorsa, cocugu duvar boyuna yapistirip o sekilde inmeye calisma gibi manzaralara sebebiyet veren fobidir.
not: hic merdivenden dusmedim. universitede kantine dogru olan merdivende ayagim kayarak, neredeyse kantinin girisine kadar boylu boyunca dusmem disinda... kaynagi nedir bilemiyorum ama benzer bir durum olarak;
yine bilmem kacinci kattaki sinifimizin penceresini acmistim ders sonrasi. eve giderken kafayi yiyecektim "acaba cocuk sinifa girdiyse ve pencereden dustuyse..."
ciddi ciddi dusundum bunu. sonra cocugun ablasi bayram mesaji atinca her seyin yolunda oldugunu anladim. temelsiz paranoyalar sonucu olusan fobi ve benzeri korkular...
