ilk cumhurbaşkanı mustafa kemal atatürk'ü meclis seçti diye bunu gelenek haline getiren meclisimiz bugüne kadar hep kendi seçiyordu. biz de milletvekillerinin ağzının içine bakıyorduk, milletvelkilleri de genel başkanlarının ağızlarının içine bakıyordu, böylece cumhurbaşkanlarını seçiyordu meclis, biz de halk olarak olanları öylece izliyorduk.
tamam ilk meclis cumhuriyeti kurmuş, halk perişan şekilde daha yeni savaştan çıkmış, o halde tabi cumhurbaşkanlığı için meclisin dediği olacaktı ve tabiki de o zaman herkesin gönlündeki isim mustafa kemal atatürk cumhurbaşkanı olacaktı. atatürk yeni emekleyen cumhuriyete çok büyük devrimler gerçekleştirdi, bir ülkeyi kurma aşamasında kimsenin aklına cumhurbaşkanlığı seçimleri nasıl olacak, atatürk ten sonra nasıl seçilecek diye gelmedi, o sırada yapılması gereken daha önemli işler vardı, tamam.
hadi diyelim 1938 de atatürk vefat ettikten sonra, o üzüntü ortamında halk seçime meçime de gidemezdi, hali ile atatürk'ten sonra gelen 2. adam ismet inönü meclis tarafından göreve getirildi, o da tamam.
ama bu atanın cenaze işlemleri bittikten sonra, ismet paşa bunu öneri olarak getirseydi ve hayata geçirseydi bugün bambaşka bir türkiye olabilirdi.
hadi ismet paşa da yapamadı, 3. cumhurbaşkanı celal bayar da yapmadı bunu, onu cumhurbaşkanı yapan demokrat parti hükümeti de yapmadı bunu, askeri darbeye kadar 10 sene iktidarda kaldılar, bununla ilgili bir çalışma yapmadılar.
adından asker kökenli cumhurbaşkanları ya direkt yada indirekt darbelerle cumhurbaşkanlığına oturdular, zaten sivil siyasetçilerin yapamadığı o işi asker hiç yapmazdı, çünkü işlerine gelmezdi, onları geçelim.
seneler sonra turgut özal sivil cumhurbaşkanı olarak kendi partisi anap vekillerinin oyları ile seçildi, özal ın hayalleri arasında varı cumhurbaşkanlığı seçimlerinde halkın oy kullanması ömrü yetmedi, ardından gelen süleyman demirel de hiç oralı olmadı bu işle, sonra meclisteki 5 partinin de adayı ahmet necdet sezer milletvekillerinin oyları ile seçildi, o da böyle bir öneri getirmedi ki kendisini çankaya ya çıkaran koaliasyon hükümeti de krizlerle boğuştuğundan hiç böyle birşey yeltenmedi.
ve sonra akparti iktidarı başladı, % 34 oyla meclisin % 65 ini işgal ediyordu, cumhurbaşkanını halk seçsin düşüncesi işlerine gelmiyordu, çünkü istedikeri adayı meclisten geçireceklerdi, ama bu sefer muhalefetteki chp 364 olayını gündeme getirdi, bugüne kadar kimsenin aklına gelmeyen şey bir anda güneme oturdu ve abdullah gül'ün seçilmei engellenince, iktidar partisinin aklı başına geldi ama önce abdullah gül'e hakkını vermek stediler, erken seçimde yine güçlü çıkınca yanlarına da mhp yi alınca son kez meclisten abdullah gül'ü geçirdiler ve sonra refarandumla halka seçtirme hakkını verdiler nihayet.
yani bu iş 1940 lı yıllarda başlasa idi, bugün çok farklı bir ortam olabilirdi. siyasetçilerin kibri, çok bilmişliği, askerlerin kendini kral sanması ve son yıllaraki iktidar gücünün vermiş olduğu gücün başöndürmesi yüzünden biz halk olarak yaklaşık 70 sene sonra bu hakka sahip oluyoruz. eski sömürge, kabilelerin yönettiği afrika ülkelerinde bile cumhurbaşkanlarını senelerdir halk seçiyor, maalesef biz buna yeni ulaşıyoruz, maalesef :(
