mevlana'nın mesnevisinin 3. cildinde geçen hikayedir.
kibirli bir yoksul bir parça kuyruk yağı bulmuştu. her sabah bıyığını onunla yağlar parlatırdı. böylece halka güya yağlı şeyler yediğini göstermek ister, bir sofraya davet edilse kibrinden yanaşmazdı. ama karnının gurultusu bıyığını yalancı çıkarırdı. karnı sahibine beddua eder; "ey allah'ım sen bu aşağılık adamı rezil rüsvay et ki cömert kimseler merhamete gelsinler." derdi. bir gün adam yine yemek yenilen bir meclise vardı. onu da sofraya davet ettiler, fakat bizimki yağlı bıyığını burarak tok olduğunu söyledi. bu sırada küçük oğlu evden koşarak geldi ve herkesin ortasında babasına dedi ki:
- baba, baba, ne olur bana kızma! senin her gün dudağını, bıyığını yağladığın şu kuyruk yağı var ya! kedinin biri onu kapıp kaçtı, ardından ne kadar koştuysak kurtaramadık.
oradakiler gülüştüler ve acıyıp onu da sofraya davet ettiler, güzelce karnını doyurdular.
