heathcliff isimli yazarın belirttiği sahne benim de bu filmde en etkilendiğim sahnedir. robert de niro, savaştan eve dönmüş ama arkadaşının nişanlısına, kendisinin de platonik olarak deli gibi sevdiği kıza, arkadaşının vietnam'da yitirildiğini söyleyecek cesareti kendinde bulamamaktadır. o yüzden günün geceye kavuştuğu o saatlerde kasabalarını karşıdan gören bir motele yerleşir. sanayi mahali olan memleketinin ışıklarına bakar, yüzünü yıkar, gözü acımaktadır, deli gibi bir iç sıkıntısı ve ızdırap duymaktadır. cüzdanından arkadaşının aşkının resmini çıkartır ve parmağıyla okşar.fonda stanley myers'in, john williams'ın yorumuyla ebedileşen cavatina'sı çalmaktadır. tek kelime bile etmeyen robert de niro, bu sahnede yüreğimizi burkar.
