bizim abaza team bi gün hep beraber otobüse biner ve olaylar gelişir. otobüs dolu, ayakta gidiyoruz. otobüste de kendi halinde birkaç kızdan oluşan bi grup var. bütün yol kızlar kesilir. ancak kızlardan hiç bi tepki yoktur. nitekim yolculuğun sonuna yaklaşılır kızlar ayağa kalkar. biz hüzünlü bi şekilde beklerken, kızlardan biri kaş göz işaretleriyle düğmeyi ima ederek, gayet masumane;
-basar mısınız? der.
bizim 3 numaralı abazanın;
+burda mı?
demesi sonucu kızın arkadaşları ve biz yerlere paspas olmak suretiyle gülmeye başlarız. kızın hali içler acısı tabi. bu olay da bizim için güzel bi anı, kız için ise belki de hayatının en dumur anı olarak tarihte yerini alır.
