okuduğum bir kitapta insanın sevilmek ihtiyacını şöyle açıklıyordu yazar;
"hikayelerimizi öncelikle kendimize anlatır, yorumlar, sonra dışarıya açarız.başka bir ifadeyle , önce kendimiz dinler ve seyrederiz.sonra bununla yetinmeyiz.bir başka gözün daha şahitliğini arzu ederiz.şahitlik olmadan yaşananlar anlamsız, varoluş garip ve kimsesizdir.dışarıda da bir bir hikaye var ve o hikaye de senin şahitliğini istiyor."ve bizde hikayemize şahit olacak bir çift göze ihtiyaç duyoruz.bu da sevilmeyi istemeyi ortaya çıkarıyor.
not:dilerim herkes hikayesine şahit olacak bir çift göze sahip olur....
