imparatorluk baskentinin tasra havasini özelliğini özellikle 90'larda kaybetsede sehr-i istanbul'un binbir kocadan arta kalan biteviye bakiresi olsa hala da kralicadir beykoz.
cok uzun zaman oldu gitmeyeli ve sokaklarinda dolasmayali. pintlik yaptiğim vakit annemin 'yahudi simo'dan betersin' dediği ismini bilen, anan kalmiştir. sümerbank fabrikasi kapandi. pasabahcede anason kokan tekel fabrikasi ile kapancakmiş demekteler.
daha fatih köprüsünün olmadiği ve bogaz köprüsünden gidis geliş yapildiği olmadi besiktas'tan vapur marifeti ile üsküdar (üsküdar simdilerde bombok) yoluyla hicret ettimiz o büyülü diyar, mezarimin oldugu yusa tepesinde bulundugu semt benim cocuklugumun gectiği sokaklardir.
belki cok sansliyim dedemin ananemin yaninda part time da olsa soba kokulu, kömür tasimali deli dolu cocuklugun yasandiği o pmebe bulutlu devrini orda yasadiğim ve hiç olmazsa biten bir devrin yanina yaklasabildiğim.
siyah beyaz televiyon gibi sehrin için kod kullanmadan telefonla konusabilen, türkiye gazatesi, ihlamur cayi kömür ve odun tasimaktan göbeğin catladigi devirlerimin basrol oyuncusudur.
gün gelir belki su hayattan yeterli zamani satin alabilirsem parke kaldirimli ve yokuslu ve cayira bakan mahallede bir yer alir ve ömür yapraklarimin tükenmesini orda beklerim.
malum ihtyarlik ikinci cocukluktur. fonda nagehan büstan fasli...
