özellikle kristen wiig'in barda elinde gitarıyla sahneye çıktığı an anladım, major tom (space oddity) şarkısını söyleyecek dedim. güzel motive ediciydi o sahneler. sonrasında ben stiller'in o helikoptere atlaması, aslında filmin kırılma noktasıydı. o an'a kadar hayatındaki herşeyi mantık çerçevesinde yapan bir adamın zincirlerini kırarak ilk defa çılgınca birşey yaptığı an, ve işte macera şimdi yeni başlıyor dedirten bakışları, hayal dünyasından gerçek dünyaya resmen geçiş gibiydi.
kayıp 25.kare için de bir tahminim vardı ama tutmadı. sean penn, o negatifi özellikle göndermedi diye düşünüyordum. bu adamın 16 yıl boyunca dört duvar arasında çalıştığını biliyor, dışarı çıkıp dünyayı görmesini sağlamak için böyle birşey yapmıştır diyordum. aslında senaryoyu benim düşündüğüm gibi bağlasalardı bence çok daha güzel olurdu. 25.kare bahanesiyle ben stiller'in kabından çıkmasını sağlamış olacaktı.
