"soğuk bir tül örtüyorlar yüzümüze
sanki ölmek için beyaz bir uykusuzluk
belki utanmasak bizi bırakacaklar
terliyoruz, tırnaklarımdan damlıyor kan
onun üstüne
soğuk bir tül örtüyorlar üstümüze
hangi odaya saklansak şimdi onlar
hangi sokaklara çıksak ölüm
girildikçe biten sevişmemiz onlar yüzünden
ne zaman boynuna uzansam ölüm kokuyor
yalnızlıktan, o yalnızlık
kelimesi artık şiirde unutulan"
