çoğunlukla, şiirden anlayabilmek için başlı başlına hassas olmak gerekir.
yalnız, naifliği her zamanki gibi yine yanlış yerde kullanınca işler karışıyor. naif; sade,doğal,saf,temiz anlamlarına geldiğine göre, şiirseverlikle naifliğin temelde bir ilgisi yoktur.
daha önemli mesele de şiir seven insanlara dahi tahammül edemeyişimiz galiba. otobüste yanlışlıkla birinin ayağına bastı diye dayak yiyen, yolda 'sen bana yan baktın' diye kavga eden, kendisine benzemeyen herkesi düşman gören, prensip olarak herkesten nefret eden toplumun bireylerinin sözlüğe yansıması bu şekilde oluyor galiba.
