Öğrencilikten bu yana çalıştığım bir şirketti. işimi, çalıştığım şirketi ve çalışma arkadaşlarımı, patronumu seviyordum. Ama son zamanlarda gerek yoğunluktan, gerek maddi durumlardan gerekse farklı planlarım olduğu için yaptığım işi sevmemeye başladığımı farkettim. Sabahları daha zor uyanıp, sık sık geç kalmaya başlamıştım. Yavaş yavaş istifa düşüncesi şekillendikçe garip bir korku sarıyordu.
Yurtdışı planlarımı yaş ilerledikçe gerçekleştirmem zorlaşacağı için sonunda kararımı verdim. Kesin kararımı verdikten sonra patronla konuşma kısmına geldi. Senelerdir abim gibi gördüğüm insan olan patronuma isteğimi açıkladım önce bozuldu ama çok belli etmedi, sağolsun yapabilecekleri birşey olup olmadığını sordu. Kararım kesin deyince el sıkıştık 20 gün daha çalışıp elimdeki projeleri devredecek kıvama getirip ilişiği kesmeye karar verdik. Sürem yarın doluyor. ilk başlarda çok rahatlatsa da sona yaklaştıkça bir gerginlik aldı beni. işten ayrılma stresi, ev taşıma sresi aynı haftaya gelince yanlış mı yaptım korkusu giderek şiddetlendi. Bir de üstüne iş arkadaşlarıma bugün haber verdiğim için çıkışımı tepkileri bir garip hissettirdi üzüldüm. Bu noktadan sonra geri dönüş yok artık. pişman da olabilirim çok daha iyi konumda da ama belirsizlik hissi içimi kemiriyor. Güzel günleri görmek dileğiyle. Keşke hata mı yaptım hissini söküp atabilsem.
