Nerede nasıl davranacağını bilemeyen, insan görünümlü yaratıklar!
Geçen hafta, acelem olduğu için hiç beklemeden gelen ilk otobüse dolu da olsa binmek zorunda kaldım. Hay binmez olaydım da o adamın egosunu tatmin etmesini sağlamasaydım. Neymiş efendim aynayı net olarak göremiyormuş elimi ön taraftaki tutunma yerine koymayacakmışım. Başta sesimi çıkarmadım. içimden güzelce dileklerde bulundum sadece şahsa. Sonra ani bir fren yaptı ve otomatik olarak elim oraya gitti. Daha elimi uzatırken başladı bağırmaya. Allah' ın dangoz adamı, o an tabi ki koyacağım elimi oraya. Tutunmayıp yere mi kapaklansaydım. Hayır yani madem başka yer yok alma kardeşim. Zorla mı bindik. Azar işitmek için de binmedik ayrıca. Hayır yani kimden buluyorsun bu cesareti! Bir de öyle yüksek sesle bağırıyor ki haklı gibi, herkesin dikkatini oraya bakmaya yöneltti. Sesimi çıkarmadan başka bir yer için müsaade istedim diğer yolculardan. ineceğim yere gelene kadar adam, bir sürü yolcuya çekişip bağırmaya devam etti. Madem adam gibi efendi efendi o direksiyonun hakkını veremiyorsun çık git o işten de sana denk gelen yolculara illallah getirme!
