3 gün önce dikkatsizliğim sonucunda geçirdiğim bir kaza sonrası beyin kanaması riskiyle hastahaneye kaldırıldım ve ancak bugün çıkabildim. Buraya kadar her şey normal sözlük ancak o 3 gün çok zordu yari uyur yari uyanik geçirdiğim süreydi. Ama en net hatirladiğim an ambulansa bindirilirken duyduğum bağirişlar idi. Çok korktum o kapi kapandiğinda bir daha kimseyi görememekten en sevdiğim şarkiyi dinleyememek, yeni bir kitabi okuyamamak, bir direnişte yoldaşlarla olamamak.
Hastahanedeki süreçte çok kalabalik imiş ben rüya mi gerçek mi pek emin olamadım ama anlattilar ve şuan yanimda uyumakta olan sevdiğim adamın 3 günde nasıl çöktüğünü gördüm.
annem, babam, sevdiğim, yoldaşlarım herkes oradaymış ve tek bir an ayrilmamişlar evet sözlük ölmek kötü bir şey ama sanirim bu hayatta bir şeyler başarabilmişim işte tam da bu yüzden yaşamaya ve yaşatmaya daha bir önem veriyorum artık.
gözümde var olan o ufak görme kaybi da bana bugünlerden miras olsun.
