muhteşem görüntüsü, kokusu, havası olan bi ormanın içine hiç ummadığınız bi anda girip, içine doğru yürüdüğünüzde her adımınızda sizi kendinize daha bi çeken ormanda gibisinizdir ama aklınızda bi soru vardır. "ulan ya kaybolursam?" diye.
onu sorgulamaya benzer. "ulan bırak bulmuşsun mis gibi, kaybolsan ne olacak" da diyemiyosun. bi kaybolsan sıçtın çünkü, orman çöl olacak sen de ya*ra yiyeceksin afedersin. hiç bi şeyin garantisinin, babana bile güvenin olmadığı dünyada elin karısı\herifi mi senin tavan yapan serotoninini yerle bir etmeyecek.
hep demişimdir "yarın yoktur, anı yaşa" diye ama bu aşk denen illette geçerli olamıyomuş maalesef. bi de sütten diliniz yandıysa daha önce...
neyse ya. bakalım ne olacak. hayırlısı. nasip. kısmet bu işler.
