Bilgi arttıkça kişinin hayata dair olan kesinliği azalır.
Yani eskiden dogmatik bir şekilde bağlı olduğu olgulardan zamanla öğrendiği yeni bilgilerle şüpheye düşen ve " aslında bu da doğru " diyen insan artık eskisi gibi yoz saldırganlık yapamaz.
Çünkü acaba doğru diyor olabilir mi diye düşünür.
Ufku genişlemiştir zira.
Bertrand Russell'in şu sözü tam da bu duruma ithafen söylenmiş gibidir ;
"akıllılar hep kuşku içindeyken aptallar küstahça kendinden emindir "
Kendinden emin olan içsel olarak da fikrinde daima haklı görür kendisini. Ve karşı tarafı da tümden yanlış bulduğundan saldırır.
Fakat şunu da ayırmak lazım, bilmeyen sizi dinler.
Az bilen ise az bildiğinden öylesine emindir ki saldırır.
Yani sorun cahillikten çok yarı cahilliktir.
