mütemadiyen her yere her zaman geç kalıyorum. Zaten arkadaşlarımla buluşacağım vakit onlar anlaştığımız saatten bir 20 dakika sonra gelirler bana alıştıkları için. işte bugün bu geç kalma özelliğime düztabanlığım, bahtsızlığım eklendi. Bugün de maliyet görüşmeleri yaptığımız yöneticilerle buluşacağımız mekana aynı firma yöneticileriyle aynı konuda daha önceki 2 iş yemeğine geç kaldığım gibi bugünküne de geç kaldım. önce arabam bozuldu. Tahmin edileceği üzere filmlerdeki gibi evin önüne çıkınca taksi falan gelmiyor. otobüse binerken başımı vurdum çok sert. Neyse bir şekilde gittim mekana. Şimdi bu yöneticilerden kadın olanı çok şeker. Erkek olan ise nemrut kelimesinin sözlük karşılığı. ( ben: a, kadın yönetici:b, nemrut:c)
Ben milyon kez özür dileyerek masaya oturdum.
B- olur böyle şeyler, sıkıntı yok. Biz başlayalım.
C- evet sıkıntı yok, alıştık çünkü.
A- ehehe ( ayarı geçiştirme gülücüğü)
Havadan sudan konuşmaya devam ediyoruz.
B- bugün de önceki işim hemen bitti. erken geldim bu taraflara. Oyalanacak bir şey bulamadım.
C- olsun erken gelmişsin en azından, geç gelmekten iyidir.
A- ehehe ( ayarı geçiştirme gülücüğü)
Yemek bitti eve dönüyorum. Başımda sızı hissettim. nöbetçi eczaneye uğradım. Pansuman vs. yapıldı.
Not: her türlü düztabanlığıma rağmen firmayla anlaşmayı sağladım.
(bkz: Bugün de kovulmadım anne)
