şehir ve kasaba, ilçe, köy gibi şehre oranla nüfusu daha az olan yerlerde olmak üzere iki ana başlıkta toplanabilir:
şehir çocuğu bir kaç alt başlıkla ayrılır:
apartman / site çocuğu:
bu türlerin varı yoğu sitenin duvarlarıyla çevrilen alandır. genel itibari ile çocuğun tanışabileceği ve görebileceği tür ve çeşitlilik sınırlı sayıdadır. bundan dolayı çocuğun öğreneceği normlar da belli bir sistemde usul usul ilerler. anne ve babası üçüncü bir partinin öğretilerini sürekli kontrol altında tutar ve kendilerinin öğretileri ile çelişmemesine çalışır. çocuk eğer hiperaktif değilse akıllı uslu yetişir. sürekli kontrol altında olmaları bu çocukları biraz pısırık yapabilir.
(bkz: cam gülü)
sokak çocuğu:
göreceği insan türü, yaşam formu, yaşam alanının genişliği itibari ile -belki de- çocukların içinde en zorlu yetişenidir. sürekli yeni bir şeylere açıktır, sürekli çevreden gördüğünü kopyala-yapıştır yaparak tatbik etmeye çalışır. anne-baba sürekli oalrak alarm konumundadır; "bizim çocuk da dışarıdakilere benzemesin" en çok kullandıkları sözdür. buralarda yetişen çocuklar cevval oldukları kadar yetiştikleri habitata göre dalaverici ve kavgacı da olabilirler. her an herşeye açıktır; sonunda ne cins bir şey çıkacağını pek kimse kestiremez.
(bkz: fırlama)
köy / kasaba / ilçe çocuğu:
örfüne âdetine belki de dogmatik derecede bağlı olacak çocukların yetişeceği yerlerdir. görüp görecekleri kendi köy-ilçe,kasabalarının sınırları içerisinde olanlar kadar olacağı için pek de bir fikir değişimi olmaz, herhangi bir farklılaşma beklenmez. "aile" kavramı biraz daha geniştir. ellerinden iş gelir; zorluk ve yokluk görmelerinden dolayı alın teriyle kazanmanın ne demek olduğunu belki üstteki iki kategoriden daha iyi bilir. lâkin yetiştikleri çevreden dolayı bazı konularda hz.nuh'un peygamberliğini kabul etmeme derecesinde fikir ve bâtıllara saplantılı olabilirler.
(bkz: nuh diyor peygamber demiyor)
