avrupa sinemasinin son dönemlerdeki en önemli isimlerinden. benim icin oldukca sasirtici bir durum bu, ama öyle. bu bir gercek ve ben bunu kabul ediyorum. kendisine iki ülke de sahip cikiyor. hem almanya, hem türkiye. kendisi de, tahmin ediyorum, birini tercih ederken, digerini üzmek istemedigi icin ikisine birden sahip cikiyor. kendisinin iki kesime de ait oldugunu söylüyor. bu noktada onu illaki bir tarafa mal etmekten vazgecmek onun icin en iyisi olur saniyorum.
bu kadar iyi bir yönetmen olmasina ragmen nedense bende, yönetmenlik hususunda yeterli begeniyi kazanamamistir. o kadar güclü senaryolar gördüm ki, fatih akin'inkiler hep bunlarin yaninda bastan savma pacavra senaryolara benzer. son filmini harci tutuyorum. onu henüz görmedim. yalniz "im july" olsun "gegen die wand" olsun senaryo acisindan bir yigin eksiklik ve mantik atlamasiyla doludur. solino'nun senaryosu biraz farklidir, ama onun senaryosunu da kendisi yazmamistir zaten.
fatih akin'in entelektüel derinligi yetersizdir, daha dolgun daha vurucu hikâyeler yazmak icin. bu eksiklik biraz da bundan kaynaklaniyor.
almanya'daki türk iscilerinin dertlerini, sevinclerini, hüzünlerini, mutluluklarini her ama herseyini basarili bir sekilde islemesi ve anlatmasi konusunda tevfik baser'in eline su bile dökemez bence.
