nefes aldığımız müddetçe hep var olacak olandır yol arkadaşı. elimiz, kolumuz, ailemiz, sevgilimiz, eşimiz, dostumuz, kedimiz, köpeğimiz... hepsi yol arkadaşıdır. en güzeli hep yoldan en erken ayrılandır.
"yol arkadaşım gördün mü duydun mu olup bitenleri
kıskanıyor insan bazen basıp gidenleri
yalnız aşmışız iyice üstelikte alışmışız
hiç beklentimiz kalmamış dosttan bile
korkular basmış dünyayı, şimdi bir semt adı vefa
kutsal kavgalardan bile kaçan kaçana
anlaşılır gibi değiliz tek bedende kaç kişiyiz
hem yok eden hem de tanık,ne esaslı karmaşa
ben sana küsüm aslında, haberin yok
koyup gittiğin yerde kötülük çok
kime kızayım, nazım senden başka kime geçer
benim sensiz kolum bacağım,ocağım yok.
sen esas alemi seçtiğinden beri
ben o saniyede bittiğimden beri
dünya bildiğin dünya,dönüp duruyor işte
uzun uzun konuşuruz birgün son istanbul beyi
