bu basliga cok ugradim bugun ama icimi bosaltmam lazim. bu giris de tipki bir itiraf gibi oldu. neyse zaten bunlari kimse okumuyor.
birkac gundur baska birinin dunyasindaydim ama bugun bir farkindalik hissettim ve dedim ki: 'sen onun dunyasina ait degilsin ve gecmisini unutuyorsun. ne kadar karisik ve yanlis da olsa gecmiste guzel anilarin vardi. neden onun yasini tutmuyorsun da, yasanmayacak seyler icin uzuluyorsun?'
ve onun bana son hediyesi olan analog fotograf makinesini bugun elime alabildim. ondan ayrilmis olmama ragmen baska biriyle ilgilenince kendimi suclu hissetmistim ve makinenin durdugu koseye bakamamistim bile. yakinda fotograf bile cekerim.
ama icim bombos. sadece, onun iyi olmasini istiyorum. yalniz kalmak bana da iyi gelecek biliyorum. temizlendigimi ve sirtimdaki kamburlardan kurtuldugumu hissediyorum artik.
