medyanın verdiğimiz tepkiler üzerinde ne kadar etkili olduğunu bir kez daha gözler önüne seren olay. bu olayları gördükçe çoğumuzun olaylar karşısında verdiği reaksiyonların ne kadar yapmacık ne kadar sahte olduğunu bir kez daha anlıyorum. diğer yandan protesto etmeyi, ses çıkarmayı tamamen anlamsız bulmasam da gösterilen tepkilerin neredeyse hiçbirinin bir netice vermediği gerçeğini gördükçe insanın büsbütün pasifist olası geliyor. doğru türkistan'da türkler çoktandır sıkıntı içerisinde ve bu kimsenin çok da umrunda değil. üzülüyormuş gibi utanıyormuş gibi yapıyoruz, 2 saat sonra yine hiçbirimiz durumu çok da umursamıyor. israil'in gazze'ye olan zulmü de hala devam ediyor ama o da kafamızda gitgide normalleşti. sürekli aynı şeyleri konuşmayı sevmiyoruz, bir süre tepki gösterip sonra susuyoruz. insan şurada çin'e söverken bile kendisinden utanıyor. beyhude çabalarımız bizi bir çeşit öğrenilmiş çaresizliğin içine sürüklüyor. evet bu başlığın altında gereksiz bir felsefe, edebiyat yaptım belki ama sözlük hesabı almamın birincil sebebi de buydu zaten. hadi eyvallah.
