Gece vakti araçlara istiflenip kalacağımız yeni evimize giderken merak içindeydim. Hiçbir açıklama yapılmadı, nereye gidiyoruz, ne kadar daha gideceğiz.
Bir moral bozukluğu, kimsenin ağzını bıçak açmıyor. Yaklaşık 20 dk yolculuk ve yeni evimize ulaşıyoruz. Saat 23 sıraları, bizi sıraya soktular ve bekliyoruz. Komutan konuşma yapacakmış.
yarım saat bekleyiş, yarım saat konuşma, odalara marş marş. Bir uzman çavuş bizi odalara yerleştiriyor, hızlıca badilik müessesi ve önemi hakkında bilgi aktarıyor. Uykudan ölüyorum artık, hala konuşuyor herif.
Baktım arada iyi mesafe var, alt ranzayı alıyorum hemen. Benim badi için sorun yok, yere yat desen yatacak herif, boş boş bakıyor.
kimse umurumda değil, neredeyim, yarın ne olacak hiç umurumda değil. Biraz uyuyayım yeter ki.
yatağa yerleşiyorum ve hemen uykuya dalamayan bünyemin azizliğine uğruyorum. Benim badide bir horlama ama öyle böyle değil. Kafayı yemek üzereyken ne ara uyudum hatırlamıyorum.
