3.
-
insanı geçmişe doğru siyah beyaz bir yolculuğa çıkaran osman ziya saba şiiridir.
Böylesi bir şiiri okuyup da duygulanmamak ne mümkün ?
böyle uzaklasmayın benden, yasâdığım günler.
güneş, getir bir bayram sabahını.
açılın açılın tekrar
çocuk dizlerimdeki yaralar,
hepiniz benimsiniz:
mektebim, sınıflarım, oturduğum sıralar...
yalnız hatırlamak hatirlamak istiyorum
nerde kaldı sevgilim, seni ilk öptüğüm gün,
rengine doymadığım o sema,
ahengine kanmadığım ırmak.
bırakıp herşeyi nereye gidiyorum?
neler geçmişti aklımdan,
nedendi ağladığım, nedendi güldüğüm?
ah nasıldı yaşamak?
