insanın kendi vücudunda ki en büyük savaşının başlangıcıdır. bunu ilk duyduğumda hiç bir şey hissetmemiştim. ne zaman ki yeğenimin kum oyuncaklarını bahçede görüp " büyüdüğünü görebilir miyim acaba" diye düşündüğüm anda bacaklarımı hissetmedim.ve ne garip bir duygu ki bir saat önce canınızı sıktığınız her ne varsa dünyanın en boş şeyleri oluyor. Bugün ilk defa sonunu bilmediğim bir yoldayım. 21 yıllık kısacık hayatımın kahramanı olur muyum bilmiyorum.
