birkaç saattir uzanıyorum. saat sabah 5:35 ve yapabileceğim çok şey kalmadı. durumumun en kötü yanı ne biliyor musunuz? an itibariyle ebeveynlerimle aynı odadayım. bana bakıp duruyorlar, ve geriye dönüp, onlara bakıp ağlamak ya da çığlık atmak dışında hiçbir şey yapamam. gözleri bana odaklanmış durumda ve ağızları açık. çok keskin bir kan kokusu var ve korkudan donmuş durumdayım.
olay şu. uyuyor olmadığımı hissettirdiğim ilk anda, yarrağı yedim. öleceğim ve yakınımda beni kurtaracak hiç kimse yok. çıkış için bir yol arayıp duruyorum ama aklıma gelen tek fikir kapıya koşup, dışarı çıkmak ve komşularım duyar umuduyla çığlık atmak. riskli olduğunu biliyorum, ama burada kalırsam, kesinlikle öleceğim. benim uyanıp, başyapıtını görmemi bekliyor.
büyük ihtimalle neler döndüğünü merak ediyorsunuz. bazen aceleci olabiliyorum.
3 saat önce, evin diğer tarafından gelen çığlıklar duydum. tuvaleti kullanmam gerektiğini farketmeden önce ayağa kalktım ve sesi kontrol etmeye gittim. akıllıca olanı, yani soruşturma yerine, önce tuvalete girdim. o an kendi aptalca davranışlarım yüzün kendimi öldürmüş olabilirdim. ama aslında işimi yapıp ve tuvaletin dışına bir göz gezdirdim. halının üzerinde kan vardı. çok endişelenip odama geri koştum. çarşafların arasında saklanmaya başladım, benim gibi bir korkağa yakışacak şekilde. kendimi uykuya geri dönmeye ikna etmeye çalıştım, bunun sadece bir garip bir rüya olabileceğine de.
ama odamın kapısının açıldığını duydum. korkmuş bir çocuk gibi, battaniyemin altından odamı izlemeye çalıştım. ölü anne babamı odamın içinde sürükleyen bir şey gördüm. insan değildi. emin olduğum tek şey bu. keldi, gözleri yoktu ve çıplaktı. bir dağ adamı gibi yürüyordu ve kamburlaşmıştı ebeveynlerimi sürüklerken. ama o şey bir dağ adamından çok daha zekiydi. ne yaptığının farkındaydı.
babamı yatağımın kenarına dikti, benimle yüzleştirdi. ondan sonra annemi sandalyeye oturttu ve onu da bana bakar halde bıraktı. derken elini duvarlara sürtmeye başladı, yaptığı şeyi kanla renklendirdi ve şeytan pentagramını ortasına bir daire çizdi. başyapıt olarak adlandırılabilecek bir şey yapmıştı. bitirmek için, karanlıkta okuyamadığım bir mesaj yazdı içine.
ardından yatağımın altına geçti, saldırmak için beklercesine.
en korkuncu ise, gözlerim karanlığa alıştı ve artık duvardaki yazıyı görebiliyorum. bakmak istemiyorum, çünkü düşünmesi bile korkunç. ama ölmeden önce bakmam gerektiğini hissediyorum.
yaratığın başyapıtına bakıyorum..
"uyanık olduğunu biliyorum."
