türkiye deki toplumsal dönüşümün güzel bir örneği olarak yayın politikasını değiştirmiş bir zamanların efsane radyo istasyonu. 80 sonrası türk toplumunun arabeskleştirilmesine benzer bir süreçten geçtiğimiz, moderniteyi, elitliği ve topluma, tolumun genel seviyesinin biraz daha üzerinde birşeyler vermenin özellikle medya yöneticileri tarafından benimsenmediği ülkemizde radyo nostalji gibi üst düzey bir müzik kanalınında daha fazla dayanması düşünülemezdi. her bakımdan magazinsel ve tüketimi kolay, sanattan bihaber sanatçılarla beslenen kamuoyumuz, freddie mercury'lere, garry moore'lara, frank sinatra'lara rağbet göstermeyecekti elbette. aynı türde yayın yapan onlarca istasyon olmasına rağmen, alanında tek olma özelliğinden vazgeçip sıradanlığa inmeyi kabul eden radyo nostalji'yi kutluyorum. topraklarında sadece 131 kütüphane bulundurup, 400.000 kahvehaneye sahip olan türkiye'ye bu yakışırdı. nüfusunun yarısı gariban edebiyatı yapan, tutucu, muhafazakar ve şarklı zihniyetine sahip bir partiye oy vermiş toplumumuzun kültür seviyesi bu işte. elvis presley'in yerine ibrahim tatlıses dinlemek...
