babam ya da dedem olsaydı da her saniye ona bir şeyler anlattırabilseydim dememe sebep olan adamdır. filmlerini izledikten sonra, bunları düşünen benim senin gibi bir insan olamaz diyerek, kıskançlıktan ölmeye yol açar. bir gün ortak bir çalışma yapsak diye hayaller kurdurtur* fakat, kendinizi onunla kıyaslayınca hayal gücünüzün zayıflığı yüzünden kendinizden nefret etmenize neden olur.
"başucu adamı" olması gerektiğine inandığım adamdır. keşke her elimizi attığımızda tutabilsek; varlığını yanımızda hissedebilsek. büyümesine rağmen masumiyetini kaybetmemiş tek insan evladıdır belki de. hiçbir zaman ölmeyip, her güne bir film ve kitap sığdırmasını dilediğim insandır.
"istiridye çocuğun hüzünlü ölümü" adlı bir kitaba da sahip yönetmen, aktör, şair ve daha bir sürü şeydir.
