Aşk diyordu kız,aşk olmalı bu hayatta. aşık da oldu ,acı da çekti, ama aşka olan inancını yitirmemişti. beklentisi sadece mutluluktu.huzurun,güvenin verdiği mutluluk..
Mantığı seçti genç oğlan.pek ruhsuzdu zaten.tembeldi birazda.bilmezdi hiç sevmeyi.sevmek için hiç çaba harcamaz,hep kolayı seçerdi.mesela girdimi araya mesafe,ayrılırdı hemen hayatındaki güzelden.
bu oğlan buldu bizim aşk kızını.her kıza sözylediği sözlerle kandırdı.saftı kız inandı oğlana.farkında olmadan yeni bir yalana doğru yol alıyordu.gülüşü gibi güzel sandı oğlanın yüreğini.oysa oğlan öyle değildi.. kurnazdı.çakaldı. niyeti vakit geçirmekti. ama kız anlamadı belkide anlamak istemedi.kız kendi aşkını yarattı,oğlan anı değerlendirdi.zamanla ilgisiz davrandı.bu yüzden hep tartıştılar kızla. kandırılmaktan korkuyordu kız bir yandan da onu kaybetmek istemiyordu.
ne kadar sıcak davranmak istesede duygularını daha az belli eder oldu. oğlan gıbı oynamaya karar verdi,mesafeli durdu ona karşı.ve birgün git dedi çocuk.gitti kız,gecenin bir yarısı tek başına.sonra ayrıldı çocuk kızdan. ona uygun olmadıgını söyledi.üzüldü kız, asılnda oğlanı seviyordu. saftı,bir süre ikna etmeye çalıştı oğlanı.oğlan kararlıydı. herkesin herkese söylediği gibi üzerim seni diyordu.komik bulsada kız bunu yorulmuştu artık.aşka olan inancını kaybetmek üzereydi. aptal yerine konmaktan sıkılmış, uğraşmaktan bıkmıştı. kabulledi. oğlanın mantığı kızın aşkını ezmişti. çok uzaklara gitti ama oğlanı unutmadı. oğlan kaldığı yerden aynen devam etti...
